INDEKS AUTORÓW / REDAKTORÓW

Seria wydawnicza Musica in Ecclesia Cathedrali Cracoviensi Audita (MECCA) prezentuje muzykę dawną, która rozbrzmiewała w Katedrze na Wawelu w różnych stuleciach - od średniowiecza aż po wiek XVIII.
Pierwszy tom zawiera pięć cyklów ordinarium elity europejskich kompozytorów m.in. Moralesa, Jacheta de Mantua, Vincenzo Ruffo, co dowodzi, iż Katedra Wawelska sięgała około połowy XVI w. po najlepszą muzykę. Zdecydowana większość zawartości rękopisu to utwory 4-głosowe, a także nieliczne utwory 5-głosowe.

The first volume contains five cycles of the ordinarium of the elite of European composers; Morales, Jachet de Mantua, Vincenzo Ruffo, which proves that the Wawel Cathedral lobbied for the best music. The vast majority of manuscript content is 4-voices, as well as some 5-voices pieces.

Dziewiąty tom serii «Musica in Ecclesia Cathedrali Cracoviensi Audita» zawiera dwa cykle ordinarium missae (Dominicale nr 55 i Feria tertia nr 56), Credo (11) oraz dwa opracowania Deo gratias (1 i 42) i trzy zestawy odpowiedzi mszalnych (58, 60 i 61).

Marcello di Capua, włoski kompozytor i librecista żyjący w drugiej połowie XVIII i na początku XIX wieku, to kompozytor obecnie niemal zapomniany. Za życia cieszył się znacznym rozgłosem, będąc prawdziwym luminarzem włoskiego teatru operowego okresu klasycyzmu. W historii kultury polskiej zapisał się jako wieloletni kapelmistrz księżnej Izabeli z Czartoryskich Lubomirskiej. Pozostając przez całe ćwierćwiecze w służbie tej wybitnej mecenaski sztuki, współtworzył i kształtował życie muzyczne Łańcuta - jednej z czołowych rezydencji magnackich w ówczesnej Europie.

Zbiór materiałów nutowych Orkiestry i Chóru PR i TV w Krakowie składa się z 920 teczek zawierających materiały nutowe i odzwierciedla repertuar krakowskiego zespołu z lat 50. i 60.

Do dziś nie powstała żadna praca traktująca szerzej o recepcji twórczości Żeleńskiego, co jest swoistym paradoksem, jako że za życia Władysława Żeleńskiego pisano o nim bardzo wiele. W samym tylko czasopiśmiennictwie z lat 1857–1939 (wyłączając dzienniki) znaleźć można prawie 850 artykułów i wzmianek prasowych o kompozytorze, wliczając w to materiały napisane bądź autoryzowane przez niego samego (np. wywiady). Korpus owych źródeł, stanowiący podstawę niniejszego opracowania, należy traktować nie tylko jako zasób informacji o muzyce Żeleńskiego i jej społecznej recepcji, ale i nie mniej istotną podstawę relacji na temat dziejów polskiej krytyki muzycznej.

(Z autorskiego wstępu do książki)

The present volume offers a reflection on the phenomenon of the re-textualization of vocal music in the 16th and 17th century. Its main object of investigation is the contrafactum, an intertextual artifact par excellence that is studied here from multiple points of view.

The present volume focuses on three main themes: the dissemination of Italian music in central-eastern Europe, faithfully reflected in the numerous historical inventories of music items kept in ecclesiastic institutions of the area under consideration; the migration of musicians and composers; and the adaptation and assimilation of style and compositional techniques of Italian origin, suitably modified depending on the performing conditions of the different geo-cultural contexts.

Gdyby spytano mnie, dlaczego podjęłam tę pracę, odpowiedziałabym po prostu: raczej by naprawić krzywdę, niż wypełnić lukę . Od dawna przyjęto, że związki George Sand z Chopinem należą do historii ukazującej losy ludzi, a temat ten wydawał się wyczerpany przez obfitą bibliografię. […] Moment [wydania Korespondencji George Sand] wydał mi się sprzyjający projektowi, z jakim się nosiłam: propozycji analizy krytycznej - zarazem rzetelnej i pełnej - związków, jakie George Sand utrzymywała z Chopinem; chodziło o analizę w szerszej perspektywie rozwoju idei i tematów, które nadają kształt dziełom powieściopisarki […].

Niełatwo […] jeszcze dzisiaj mówić o George Sand i Chopinie. […] Historia tej słynnej pary wymaga od badacza, który pragnie zachować obiektywność, wielkiego poświęcenia i wypróbowanej cierpliwości. […] Czytelnik nie odnajdzie tutaj żadnej z sentymentalnych i urokliwych anegdot, lecz systematyczne odniesienie do źródeł, korespondencji lub dzieł, nawet jeśli ten aparat krytyczny może wydać się niekiedy uciążliwy […].

O ile bowiem mówiono wiele o miejscu Chopina w życiu uczuciowym George Sand, o tyle nie starano się w ogóle zbadać, jaki wpływ mogła wywrzeć na jej twórczość powieściową tak długa bliskość z genialnym muzykiem. Uznałam, że bardziej przejrzysty będzie plan, który ukaże znaczenie danych biograficznych przed zbadaniem ich literackiego przetworzenia. Pierwsza część niniejszego studium poświęcona jest więc listom i dziełom autobiograficznym George Sand […]. Celem drugiej części jest prześledzenie, w świetle wskazówek biograficznych, złożonych zależności między przeżytym doświadczeniem i inspirowaną nim kreacją artystyczną. [ze Słowa wstępnego Autorki]

Przedmiotem książki jest życie i twórczość Franciszka Liliusa, jednego z najważniejszych muzyków w Rzeczpospolitej w I połowie XVII wieku, kompozytora, pedagoga i kapelmistrza zespołu wokalno-instrumentalnego katedry krakowskiej w latach 1630–1657. Aktywność twórcza Liliusa miała duży wpływ na kształtowanie kultury muzycznej w dawnej Polsce, lecz nie doczekała się dotąd monografii.

Książka dostępna wyłącznie w postaci cyfrowej w wolnym dostępie tutaj.

Marco Scacchi (1600-1662) był włoskim kompozytorem i teoretykiem muzyki, który najaktywniejszy okres swojego życia spędził w Polsce. Przybył do warszawy około 1621 r. jako skrzypek kapeli Zygmunta III. Na stanowisko kapelmistrza króla Polskiego powoł...

Marco Scacchi (1600-1662) was an Italian composer and music theorist who spent most of his life in Poland. He came to Warsaw in 1621 as a violinist of Zygmunt III. Scacchi was employed as conductor of Władysław the Fourth royal band. Earlier, after the death of Zygmunt III, musician played the role of maestro...

Twórczość Marcina Mielczewskiego - i ta dotychczas zachowana, i ta znana tylko z inwentarzy - świadczy, że głównym polem jego działalności kompozytorskiej była muzyka religijna. Wśród kompozycji religijnych poważne miejsce zajmują msze komponowane za...

The oeuvre of Marcin Mielczewski-both those works which have been preserved to this day, and those known only from inventories-shows that his main field of compositional activity was religious music. Among his religious compositions, an important place is occupied by masses composed both as...

Praca stanowi próbę zarysowania syntetycznego obrazu historii muzyki w staniąteckim klasztorze w oparciu o analizę materiału źródłowego dostępnego w bogatym archiwum panien benedyktynek w Saniątkach.

W książce podjęto problem muzycznej recepcji twórczości Adama Mickiewicza, rozpatrując ją na przykładzie kompozycji Stanisława Moniuszki napisanych do słów poety i skonfrontowanych z umuzycznieniami twórczości autora Pana Tadeusza powstałymi w XIX i XX stuleciu.

O wyborze Stanisława Moniuszki niejako na patrona muzycznej recepcji twórczości Adama Mickiewicza przesądziły trzy czynniki. Po pierwsze, utwory Moniuszki do słów Mickiewicza stanowią pokaźny wycinek jego dorobku kompozytorskiego; po drugie, autor Halki niejednokrotnie inicjował proces obecności konkretnych tekstów poety w repertuarze wokalnym; po trzecie wreszcie, udźwiękowienia wierszy Mickiewicza pióra Moniuszki są jednymi z najbardziej wartościowych pozycji w obfitej literaturze muzycznej powstałej na kanwie twórczości romantycznego wieszcza.

Książka powstała w wyniku wieloletnich prac nad gromadzeniem i klasyfikacją danych dotyczących dorobku kompozytorskiego wybitnego polskiego pianisty i stanowi próbę pełnego zaprezentowania dotychczasowego stanu badań w tym zakresie. (…). Adresowana j...