INDEKS AUTORÓW / REDAKTORÓW

Encyklopedia "Krakowska scena muzyczna" powstała na bazie setek rozmów, jakie w latach 2003-2006 autor przeprowadził z jej bohaterami. Wiadomości zdobyte podczas spotkań z artystami i przedstawicielami krakowskiego środowiska muzycznego zostały uzupe...

The title of this book comes from ancient Egypt. Much advice for the New Kingdom schoolboy has survived. He was recommended above all to set his heart on books (or rather papyrus rolls). Alternatives were dismal. He might take to wine, women, and song, beating time on his paunch, tumbling finally into the gutter.

Ferdynand Hoesick junior (1867‒1941) to warszawiak, który najlepiej czuł się i pracował w Krakowie, Paryżu i Zakopanem, człowiek wielu talentów, poliglota grający na fortepianie i z łatwością, niekiedy nadmierną, władający piórem. Był on badaczem obdarzonym intuicją i wyobraźnią, wytrwale poszukiwał źródeł pozwalających mu opisać szczegóły biografii Juliusza Słowackiego, Zygmunta Krasińskiego, Józefa Elsnera, Fryderyka Chopina i innych ważnych postaci polskiej kultury XIX wieku.

Podręcznik do nauki czytania partytur z elementami edytorstwa muzycznego został zaprojektowany jako koherentna całość. Kierowany jest w pierwszej kolejności do studentów, ale także wykładowców, którzy będą mogli korzystać z niego podczas zajęć prowadzonych w instytucjach akademickich (np. w instytutach muzykologicznych i w akademiach muzycznych) czy w szkołach muzycznych. Podręcznik ten może być także polecany do pracy samodzielnej, prowadzi bowiem uczących się krok po kroku, przybliżając im podstawowe, a w dalszej kolejności coraz bardziej skomplikowane zagadnienia z zakresu edytorstwa muzycznego, by następnie w przystępny sposób zaznajomić ich z tajnikami odczytywania partytur.

Treść książki skoncentrowana jest na dwóch komplementarnych nurtach tematycznych: dziele Zbigniewa Bargielskiego i wątkach biograficznych (tych przede wszystkim, które łączą się z twórczością i jej recepcją), z uwzględnieniem kontekstu kulturowego, umożliwiającego zrozumienie sytuacji twórcy w splocie rozmaitych uwarunkowań.

Tematyka biograficzna, stawiająca sobie za cel chronologiczne uchwycenie wydarzeń życia kompozytora w kolejnych jego etapach, wypełnia początkowe paragrafy rozdziałów: Zakorzenienie, Studia muzyczne, Pobyt w Austrii i Powrót do Polski, stanowiąc wprowadzenie do rozważań ukierunkowanych na charakterystykę kompozycji przypisanych danemu etapowi życia i przyporządkowanych poszczególnym gatunkom, z których żaden nie został pominięty. Dzieło zatem jawi się ostatecznie jako główny przedmiot uwagi w tej książce.

O doborze przedstawianych w poszczególnych rozdziałach utworów zadecydowało kilka kryteriów: ich ranga w kompozytorskim dorobku Bargielskiego, reprezentatywność proponowanych rozwiązań kompozytorskich, rzutujących na dobór zagadnień, np. z obszaru stylistyczno-estetycznych transformacji języka muzycznego czy elementów constans tegoż. Istotnym kryterium było również przyjęte w pracy założenie zaprezentowania utworów gatunkowo różnorodnych. W omówieniach kompozycji w ramach gatunków utrzymany został porządek chronologiczny.

Oprócz rozdziałów I–IV, w których elementy biograficzne łączą się z charakterystyką twórczości oraz jej recepcją w Austrii i w Polsce, książka zawiera dwa kolejne rozdziały, z których V stanowi próbę syntetycznego ujęcia idiomatycznych cech języka muzycznego Zbigniewa Bargielskiego, zaś w rozdziale VI zebrane zostały refleksje osób, z którymi w większości, oprócz zawodowych, połączyły Bargielskiego więzy wieloletniej przyjaźni.

Książkę dopełniają Aneksy. Pierwszy z nich jest spisem kompozycji uwzględniającym, oprócz tytułu i obsady, datę powstania (także rewizji) dzieła i informację o wydaniu. Aneks drugi zawiera wybór wierszy Zbigniewa Bargielskiego z krótką charakterystyką tego nurtu twórczości, Aneks trzeci prezentuje wybrane fragmenty tekstów publicystycznych Bargielskiego również z krótkim wprowadzeniem do tej sfery aktywności kompozytora. W Aneksie czwartym znajdują się teksty słowne wykorzystane w dwóch przedstawionych w książce dziełach: Sonnenlieder i Im Niemandsland, a w Aneksie V wykaz filmów i sztuk teatralnych z muzyką Zbigniewa Bargielskiego.

(Fragmenty Wstępu książki)

Władysław Leszczyński OSPPE (1616–1680) był organistą, kompozytorem i kapelmistrzem w jednym z najważniejszych ośrodków religijnych, kulturalnych i muzycznych dawnej Rzeczpospolitej – klasztorze oo. Paulinów na Jasnej Górze. Choć za życia był on szeroko znany i bardzo ceniony, do niedawna żadna z jego kompozycji nie została wydana drukiem. Publikacja przygotowana przez dra Macieja Jochymczyka zawiera edycję krytyczną wszystkich zachowanych kompletnie utworów o. Władysława Leszczyńskiego (Ave maris stella, Dixit Dominus, Mandatum novum, Missa cum Credo per octavas, Missa per octavas, Sanctorum meritis) poprzedzoną obszernym wstępem przedstawiającym najświeższe dane dotyczące biografii i twórczości kompozytora.

Darmstadt - niemieckie miasto położone na południowym krańcu Hesji, w połowie drogi między Frankfurtem nad Menem a Heidelbergiem. To tu od 1946 roku odbywają się Internationale Ferienkurse für Neue Musik. Na przestrzeni blisko sześćdziesięcioletniej ...

Dodruk książki, która pierwotnie ukazała się w 1995 roku.

Niniejsza publikacja to obszerne studium ukazujące muzykę amerykańską XX wieku w jej kolejnych fazach rozwojowych począwszy od Charlesa Ivesa po postmodernizm i stylistykę lat 90-tych, teoria, praktyka kompozytorska, normy stylistyczne i ich realizacja u poszczególnych kompozytorów.

Zagadnienia techniki dźwiękowej w polifonii XVI i początku XVII w., jej istoty i stosunku do teorii modus i harmonii oraz przemian myśli teoretycznej i muzyki przedtonalnej należą do ważnych i skomplikowanych dziedzin refleksji muzykologicznej. Toteż, choć stanowią od kilku dziesięcioleci przedmiot badań specjalistycznych, uchylają się interpretacji jednolitej, wolnej od sprzeczności. Autorzy, przyjmując różne założenia metodologiczne, wyrażali w szczególności odmienne poglądy na temat roli zasad modalnych, formułowanych przez teoretyków renesansu, w komponowaniu ówczesnych utworów wielogłosowych, a także pojmowali rozmaicie modalność polifoniczną, częstokroć porównywaną do tonalności harmonicznej.(…)

Niniejsza książka poświęcona jest charakterystyce prac wyznaczających główne koncepcje interpretacyjne techniki dźwiękowej w polifonii renesansu. Pierwszą jej część stanowi szczegółowe omówienie monografii Bernharda Meiera – Die Tonarten der klassischen Vokalpolyphonie (Utrecht 1974), która odegrała przełomową rolę w badaniach nad modalnością w polifonii XVI w. W części drugiej zaprezentowana została problematyka przedtonalnej techniki dźwiękowej i jej teorii zawarta w rozprawie habilitacyjnej Carla Dahlhausa – Untersuchungen über die Entstehung der harmonische Tonalität (Kassel 1968). (…)

W trzeciej części pracy wreszcie przedstawiona została koncepcja Harolda S. Powersa i jego zapatrywania na temat dziejów teorii modi w polifonii i przeobrażeń języka muzycznego XVI w. (…) Dopełnienie omówienia najwybitniejszych prac dotyczących teorii i języka dźwiękowego muzyki przedtonalnej stanowią komentarze i uwagi odnoszące się do literatury przedmiotu zamieszczone w przypisach.

(ze Wstępu książki)

Tematem książki jest historia średniowiecznych tradycji liturgiczno-muzycznych biskupstw metropolii gnieźnieńskiej – obejmująca m.in. takie zagadnienia, jak owych tradycji pochodzenie i zróżnicowanie (rozdział 1 i 2), kultywowanie (rozdział 3) oraz ich rola w kształtowaniu lokalnego „patriotyzmu liturgicznego” (rozdz. 3 i epilog).

Próbując opisać okoliczności powstania, rozwój i funkcjonowanie oraz zmierzch tradycji liturgiczno-muzycznych gnieźnieńskiej prowincji skoncentrowano się na oficjum godzin kanonicznych. O ile bowiem repertuar mszalny stosunkowo wcześnie uległ względnej stabilizacji, o tyle dobór antyfon, responsoriów, czytań i modlitw odmawianych podczas horae canonicae był w poszczególnych diecezjach niejednolity aż do reformy potrydenckiej, szczególnie wyraziście ukazując odrębne cechy miejscowych ceremonii kościelnych. (…)

Ważnym komponentem tradycji liturgicznych, oprócz specyficznie ukształtowanych formularzy tekstów oficjów, są towarzyszące im melodie. Dominujący przez cały okres średniowiecza przekaz ustny muzycznej warstwy nabożeństw sprawił, że – paradoksalnie – była ona bardziej stabilna niż dobór tekstów liturgicznych, którego kompilacyjny charakter prowokował do wprowadzania częstych modyfikacji i aktualizacji. (…)

Pracę zamyka epilog przypominający okoliczności, w jakich kilkusetletnie polskie tradycje liturgiczne ustąpiły, pod koniec XVI stulecia, potrydenckiemu obrządkowi rzymskiemu.

(ze Wstępu książki)

Problematyka czasu muzycznego należy do podstawowych zagadnień badawczych filozofii muzyki. Autor rozprawy podjął kwestie czasu muzycznego w kontekście tradycji filozoficznej, w odniesieniu do monodycznej muzyki wieków średnich oraz wybranych form polifonii, bowiem w muzyce średniowiecznego Zachodu powstały fundamenty zjawisk temporalnych całej muzyki europejskiej.

Do dziś nie powstała żadna praca traktująca szerzej o recepcji twórczości Żeleńskiego, co jest swoistym paradoksem, jako że za życia Władysława Żeleńskiego pisano o nim bardzo wiele. W samym tylko czasopiśmiennictwie z lat 1857–1939 (wyłączając dzienniki) znaleźć można prawie 850 artykułów i wzmianek prasowych o kompozytorze, wliczając w to materiały napisane bądź autoryzowane przez niego samego (np. wywiady). Korpus owych źródeł, stanowiący podstawę niniejszego opracowania, należy traktować nie tylko jako zasób informacji o muzyce Żeleńskiego i jej społecznej recepcji, ale i nie mniej istotną podstawę relacji na temat dziejów polskiej krytyki muzycznej.

(Z autorskiego wstępu do książki)

Nazwisko Aldebranda Subissatiego nie występuje w żadnych czołowych leksykonach i encyklopediach muzycznych. Gdyby nie szczęśliwie zachowany rękopis jego sonat skrzypcowych, uległoby on...

Also contens: Giovanni Francesco Anerio - Antifonae The name of Aldebrando Subissati does not appear in any of the leading music lexicons or encyclopedias. If it hadn't been for the fortunate survival of a manuscript of his violin sonatas, it would n...