KSIĄŻKI

Podręcznik do nauki czytania partytur z elementami edytorstwa muzycznego został zaprojektowany jako koherentna całość. Kierowany jest w pierwszej kolejności do studentów, ale także wykładowców, którzy będą mogli korzystać z niego podczas zajęć prowadzonych w instytucjach akademickich (np. w instytutach muzykologicznych i w akademiach muzycznych) czy w szkołach muzycznych. Podręcznik ten może być także polecany do pracy samodzielnej, prowadzi bowiem uczących się krok po kroku, przybliżając im podstawowe, a w dalszej kolejności coraz bardziej skomplikowane zagadnienia z zakresu edytorstwa muzycznego, by następnie w przystępny sposób zaznajomić ich z tajnikami odczytywania partytur.

Topos muzyka cygańskiego — od schyłku XVIII wieku — budzi niesłabnące zainteresowanie, podobnie jak wyjątkowym powodzeniem cieszył się od czasów renesansu mit Orfeusza. W ramach kształtowanego w piśmiennictwie i dziełach muzycznych obrazu wyidealizowanej muzyki cygańskiej, postać muzyka cygańskiego uważano za uosobienie natchnionego twórcy... 

In the series "Practica musica" we want to make available for students and all interested in musical culture people the speeches from different epochs on the understanding of music and its role, the evaluation of musical works, executive issues, composition techniques e.t.c.

W serii "Practica musica" pragniemy udostępnić zarówno studiującym, jak i wszystkim interesującym się kulturą muzyczną wypowiedzi z różnych epok na temat pojmowania muzyki i jej roli, oceny dzieł muzycznych, problematyki wykonawczej, techniki kompozy...

In the series "Practica musica" we want to make available for students and all interested in musical culture people the speeches from different epochs on the understanding of music and its role, the evaluation of musical works, executive issues, composition techniques e.t.c.

W serii "Practica musica" pragniemy udostępnić zarówno studiującym, jak i wszystkim interesującym się kulturą muzyczną wypowiedzi z różnych epok na temat pojmowania muzyki i jej roli, oceny dzieł muzycznych, problematyki wykonawczej, techniki kompozy...

In the series "Practica musica" we want to make available for students and all interested in musical culture people the speeches from different epochs on the understanding of music and its role, the evaluation of musical works, executive issues, composition techniques e.t.c.

W serii "Practica musica" pragniemy udostępnić zarówno studiującym, jak i wszystkim interesującym się kulturą muzyczną wypowiedzi z różnych epok na temat pojmowania muzyki i jej roli, oceny dzieł muzycznych, problematyki wykonawczej, techniki kompozy...

W serii "Practica musica" pragniemy udostępnić zarówno studiującym, jak i wszystkim interesującym się kulturą muzyczną wypowiedzi z różnych epok na temat pojmowania muzyki i jej roli, oceny dzieł muzycznych, problematyki wykonawczej, techniki kompozy...

W serii "Practica musica" pragniemy udostępnić zarówno studiującym, jak i wszystkim interesującym się kulturą muzyczną wypowiedzi z różnych epok na temat pojmowania muzyki i jej roli, oceny dzieł muzycznych, problematyki wykonawczej, techniki kompozy...

Niniejsza rozprawa została zainspirowana jubileuszem 100-lecia Akademii Muzycznej w Krakowie, uroczyście obchodzonym w 1988 roku. Z tej to okazji wydawało się autorowi rzeczą ze wszech miar celową podjęcie próby naszkicowania dziejów nauczania muzyki...

Encyklopedia "Krakowska scena muzyczna" powstała na bazie setek rozmów, jakie w latach 2003-2006 autor przeprowadził z jej bohaterami. Wiadomości zdobyte podczas spotkań z artystami i przedstawicielami krakowskiego środowiska muzycznego zostały uzupe...

Gdyby spytano mnie, dlaczego podjęłam tę pracę, odpowiedziałabym po prostu: raczej by naprawić krzywdę, niż wypełnić lukę . Od dawna przyjęto, że związki George Sand z Chopinem należą do historii ukazującej losy ludzi, a temat ten wydawał się wyczerpany przez obfitą bibliografię. […] Moment [wydania Korespondencji George Sand] wydał mi się sprzyjający projektowi, z jakim się nosiłam: propozycji analizy krytycznej - zarazem rzetelnej i pełnej - związków, jakie George Sand utrzymywała z Chopinem; chodziło o analizę w szerszej perspektywie rozwoju idei i tematów, które nadają kształt dziełom powieściopisarki […].

Niełatwo […] jeszcze dzisiaj mówić o George Sand i Chopinie. […] Historia tej słynnej pary wymaga od badacza, który pragnie zachować obiektywność, wielkiego poświęcenia i wypróbowanej cierpliwości. […] Czytelnik nie odnajdzie tutaj żadnej z sentymentalnych i urokliwych anegdot, lecz systematyczne odniesienie do źródeł, korespondencji lub dzieł, nawet jeśli ten aparat krytyczny może wydać się niekiedy uciążliwy […].

O ile bowiem mówiono wiele o miejscu Chopina w życiu uczuciowym George Sand, o tyle nie starano się w ogóle zbadać, jaki wpływ mogła wywrzeć na jej twórczość powieściową tak długa bliskość z genialnym muzykiem. Uznałam, że bardziej przejrzysty będzie plan, który ukaże znaczenie danych biograficznych przed zbadaniem ich literackiego przetworzenia. Pierwsza część niniejszego studium poświęcona jest więc listom i dziełom autobiograficznym George Sand […]. Celem drugiej części jest prześledzenie, w świetle wskazówek biograficznych, złożonych zależności między przeżytym doświadczeniem i inspirowaną nim kreacją artystyczną. [ze Słowa wstępnego Autorki]

Dodruk książki, która pierwotnie ukazała się w 1995 roku.

Niniejsza publikacja to obszerne studium ukazujące muzykę amerykańską XX wieku w jej kolejnych fazach rozwojowych począwszy od Charlesa Ivesa po postmodernizm i stylistykę lat 90-tych, teoria, praktyka kompozytorska, normy stylistyczne i ich realizacja u poszczególnych kompozytorów.

Problematyka czasu muzycznego należy do podstawowych zagadnień badawczych filozofii muzyki. Autor rozprawy podjął kwestie czasu muzycznego w kontekście tradycji filozoficznej, w odniesieniu do monodycznej muzyki wieków średnich oraz wybranych form polifonii, bowiem w muzyce średniowiecznego Zachodu powstały fundamenty zjawisk temporalnych całej muzyki europejskiej.

W książce podjęto problem muzycznej recepcji twórczości Adama Mickiewicza, rozpatrując ją na przykładzie kompozycji Stanisława Moniuszki napisanych do słów poety i skonfrontowanych z umuzycznieniami twórczości autora Pana Tadeusza powstałymi w XIX i XX stuleciu.

O wyborze Stanisława Moniuszki niejako na patrona muzycznej recepcji twórczości Adama Mickiewicza przesądziły trzy czynniki. Po pierwsze, utwory Moniuszki do słów Mickiewicza stanowią pokaźny wycinek jego dorobku kompozytorskiego; po drugie, autor Halki niejednokrotnie inicjował proces obecności konkretnych tekstów poety w repertuarze wokalnym; po trzecie wreszcie, udźwiękowienia wierszy Mickiewicza pióra Moniuszki są jednymi z najbardziej wartościowych pozycji w obfitej literaturze muzycznej powstałej na kanwie twórczości romantycznego wieszcza.