Podaj swój adres e-mail, jeżeli chcesz otrzymywać informacje o nowościach i promocjach.
Anna G. Piotrowska – muzykolog i amerykanista, pedagog, specjalizuje się w badaniach nowożytnej muzyki europejskiej i amerykańskiej, a szczególnie interesuje się inspiracjami cygańskimi w dziejach europejskiej kultury muzycznej. Jest autorką wielu artykułów naukowych oraz kilku monografii poświęconych tej tematyce, m.in.:
Topos muzyki cygańskiej w kulturze europejskiej, Kraków: Musica Iagellonica, 2011
Romantyczna postać Cygana w twórczości muzycznej XIX i pierwszej połowy XX wieku, Kraków: Musica Iagellonica, 2012
Flamenco pod czarnym księżycem, czyli muzyczne dziedzictwo Romów, Kraków: Stowarzyszenie Willa Decjusza, 2013
Gypsy Music in European Culture, Boston: Northeastern University Press, 2013
Anna G. Piotrowska: Ławutaris, czyli skrzypek. Śladami Stefana "Korora" Dymitera
Przechodząc ulicą Floriańską w Krakowie, nie sposób było ich nie zauważyć, stanowili bowiem jej charakterystyczny akcent – dosłownie i w przenośni, jako kapela grająca gdzieś na skrzyżowaniu z ulicą św. Marka. Odznaczali się wyglądem – jako Romowie, ale i zachowaniem, bo w latach siedemdziesiątych, osiemdziesiątych, a nawet na początku dziewięćdziesiątych XX wieku wciąż stosunkowo niewielu muzyków koncertowało na ulicach. A jeśli już się pojawiali, to raczej byli to soliści lub pieśniarze akompaniujący sobie na przykład na gitarze, przygrywający popularne piosenki. Ale to właśnie tamta kapela romska, zakotwiczona na ulicy Floriańskiej, stanowiła stały punkt odniesienia dla wszystkich mieszkańców miasta, ale także dla przyjezdnych przemierzających Floriańską w drodze na Rynek Główny. Romowie z kapeli wyróżniali się tym bardziej, że ich muzyczną podporą był niewielki wzrostem, a pod koniec życia poruszający się wyłącznie na wózku inwalidzkim, ociemniały skrzypek – Stefan Dymiter. Widywany był on w Krakowie od lat siedemdziesiątych, zrazu sporadycznie, a potem coraz częściej, jak – wraz ze swoją kapelą – grywał na ulicy Floriańskiej: już to bliżej samej Bramy Floriańskiej, już to bliżej Rynku Głównego.
Czasami kapela grała na płycie Rynku, a czasami zupełnie w innych miejscach – zawsze jednak w ścisłym centrum miasta. Przechodnie różnie reagowali: niektórzy przystawali z zaciekawieniem, by przysłuchać się lepiej, inni jak najdalej omijali muzyków, odwracając wzrok i przyspieszając kroku, zapewne by uniknąć zrzutki pieniędzy do kapelusza czy w ogóle spotkania z Romami. Może trochę się Korora „bali”, obawiając się w zasadzie konfrontacji z własnymi reakcjami i uczuciami? Bo byli też i tacy, którzy sami aktywnie szukali kontaktu z kapelą, śmiało podchodzili i zaczynali rozmawiać z muzykami, najczęściej wyrażając swój podziw dla kunsztu Stefana Dymitera. A kiedy któregoś dnia zabrakło go na zawsze, muzyka z ulicy Floriańskiej przestała wybrzmiewać.
Powoli, począwszy od pierwszych lat XXI wieku, odchodził do lamusa świat takich ulicznych kapeli romskich, i chociaż nadal pojawiają się one w przestrzeni miasta, to jednak coraz rzadziej – przegrywają z innymi formami popularnej rozrywki, dostępnymi na zawołanie w licznych krakowskich kawiarniach, barach i pubach (często serwujących muzykę już nagraną). Ale wciąż tli się jednak pamięć o pewnym niezwykłym skrzypku z Floriańskiej, a wierne grono entuzjastów i przyjaciół Stefana Dymitera stara się nieustannie przypominać o jego fenomenie,
propagując wiedzę na temat legendarnego romskiego skrzypka, twierdząc, że pamięć o nim jest po prostu „wyrazem uznania i szacunku”.
(ze Wstępu Autorki)
Do książki dołączona jest płyta z filmem pod tytułem Ławutaris, czyli skrzypek. Krakowskim szlakiem Stefana "Korora" Dymitera.
Film jest też dostępny na YouTube: https://www.youtube.com/watch?v=13jLuIy-rZc
Dostępność: dostępny
Wysyłka w: 5 dni
Anna G. Piotrowska: Muzyka w serialu telewizyjnym. Szkic teoretyczno-analityczny na przykładzie Dekalogu
Mówiący o uniwersalnych prawdach i wciąż aktualny Dekalog zawsze wart jest przypomnienia, a jednak nie był on dotychczas analizowany pod względem muzycznym. Podjęta w niniejszej pracy próba zrozumienia, w jaki sposób muzyka autorstwa Zbigniewa Preisnera została wykorzystana w Dekalogu (i co stanowi jej kwintesencję, jaką funkcję pełni itd.), wypełnia pewną lukę w badaniach nad spuścizną Kieślowskiego. Jest także przyczynkiem do szerszych studiów nad twórczością samego Preisnera, gdyż dorobek tego kompozytora nie doczekał się jeszcze całościowych opracowań.
Dostępność: dostępny
Wysyłka w: 5 dni
Anna G. Piotrowska: Nie tylko cygańska. Studium o rapsodii muzycznej
Czym jest rapsodia? Jak ją postrzegano, jak o niej pisano na przestrzeni dziejów? W jaki sposób ją definiowano? Czym się wyróżnia, co stanowi jej kwintesencję? I dlaczego wciąż warto o rapsodii mówić, badać meandry jej przeszłości, spekulować na temat jej przyszłości oraz zgłębiać tajniki jej niezaprzeczalnego czaru: uroku zaklętego w specyficznym ‘rapsodycznym’ – porównywalnym z ‘cygańskim’ – charakterze?
Dostępność: dostępny
Wysyłka w: 5 dni
Anna G. Piotrowska: O muzyce i filmie. Wprowadzenie do muzykologii filmowej
Książka Anny G. Piotrowskiej jest przedsięwzięciem jedynym w swoim rodzaju, bardzo śmiałym i ambitnym. Jest lapidarną, zwartą syntezą dotychczasowej wiedzy o muzyce filmowej, w pełni kompetentnym, dobrze sproblematyzowanym i dobrze napisanym kompendium. Wyróżniają ją walory merytoryczne, erudycja autorki, wszechstronne potraktowanie tematu.
Dostępność: dostępny
Anna G. Piotrowska: Romskie muzykalia w polskich współczesnych zbiorach prywatnych na przykładzie kolekcji Pawła Lechowskiego
(...) Kolekcje romskie są z reguły własnością podmiotów państwowych, ale także – choć już zdecydowanie rzadziej – znajdują się w rękach osób prywatnych. Obecnie w Polsce istnieją w zasadzie jedynie dwie znaczące kolekcje romologiczne będące własnością prywatnych kolekcjonerów: jedna z nich należy do Pawła Lechowskiego, a druga – do Andrzeja Grzymały-Kazłowskiego. Bogate zbiory, które udało im się zgromadzić, udostępniają oni przede wszystkim w Internecie, a niektóre eksponaty wypożyczają na użytek wystaw, wydawnictw naukowych, wydarzeń kulturalnych oraz na potrzeby teatru i filmu – jako rekwizyty czy elementy scenografii. Kolekcjonerzy ci stawiają sobie bowiem za cel nie tylko pomnażanie swoich zbiorów, ale także ich szerokie udostępnianie. (...)
Niniejsza publikacja poświęcona jest prezentacji muzykaliów ze współczesnych polskich zbiorów romologicznych znajdujących się w prywatnym posiadaniu – na przykładzie kolekcji Pawła Lechowskiego. Rozdział pierwszy przybliża tradycje portretowania Romów jako muzyków, a także zawiera krótką prezentację najważniejszych dzieł o tematyce romskiej znajdujących się w muzeach i galeriach całego świata. Nacisk położono również na omówienie historii powstających od drugiej połowy wieku XX polskich zbiorów romologicznych. Zaproponowano typologię muzykaliów znajdujących się w tych zbiorach. Podział ten konsekwentnie wykorzystano w rozdziale drugim, o charakterze dokumentacyjnym, w którym opisano reprezentatywne obiekty związane z muzyką (artefakty i dzieła sztuki) pochodzące z kolekcji Pawła Lechowskiego, uwzględniając także obiekty pochodzące ze zbiorów Andrzeja Grzymały-Kazłowskiego.
(ze Wstępu Autorki)
Dostępność: dostępny
Wysyłka w: 5 dni
Anna G. Piotrowska, Andrzej Sitarz: Podręcznik do czytania partytur z elementami edytorstwa muzycznego
Podręcznik do nauki czytania partytur z elementami edytorstwa muzycznego został zaprojektowany jako koherentna całość. Kierowany jest w pierwszej kolejności do studentów, ale także wykładowców, którzy będą mogli korzystać z niego podczas zajęć prowadzonych w instytucjach akademickich (np. w instytutach muzykologicznych i w akademiach muzycznych) czy w szkołach muzycznych. Podręcznik ten może być także polecany do pracy samodzielnej, prowadzi bowiem uczących się krok po kroku, przybliżając im podstawowe, a w dalszej kolejności coraz bardziej skomplikowane zagadnienia z zakresu edytorstwa muzycznego, by następnie w przystępny sposób zaznajomić ich z tajnikami odczytywania partytur.
Dostępność: brak towaru
45,00 zł
Anna G. Piotrowska: Topos muzyki cygańskiej w kulturze europejskiej od końca XVIII do początku XX wieku
Topos muzyka cygańskiego — od schyłku XVIII wieku — budzi niesłabnące zainteresowanie, podobnie jak wyjątkowym powodzeniem cieszył się od czasów renesansu mit Orfeusza. W ramach kształtowanego w piśmiennictwie i dziełach muzycznych obrazu wyidealizowanej muzyki cygańskiej, postać muzyka cygańskiego uważano za uosobienie natchnionego twórcy...
Dostępność: brak towaru
55,00 zł