Małgorzata Woźna-Stankiewicz: Muzyka francuska w Polsce w II połowie XIX wieku

Werbalne dokumenty recepcji stanowią podstawę badań historii i estetyki recepcji muzycznej. Zawarty jest w nich wynik recepcji (odczytany sens i przesłanie dzieła muzycznego) i pewne informacje (jawne lub ukryte) o samym procesie recepcji. Poddając analizie ten rodzaj dokumentów, muzykolog przywraca różnym kulturowym sensom dzieła muzycznego lub tekstu o muzyce ich wymiary historyczne, charakterystyczne dla sytuacji kulturowej "wspólnej" zarówno dla odbiorców dzieła, jak i autora danego dokumentu. Aby dokonać charakterystyki recepcji muzyki francuskiej w Polsce w II połowie XIX wieku konieczne jest: 1) udokumentowanie obiektywnych podstaw przeżyć muzycznych stanowiących podłoże procesów recepcji, czyli potwierdzenie faktu konkretyzacji wykonawczych dzieł muzyki francuskiej w Polsce, a odnośnie do tekstów o muzyce udokumentowanie form ich obecności w polskiej kulturze, 2) ustalenie i uporządkowanie dokumentów recepcji z punktu widzenia różnych przedmiotów i postaci recepcji, 3) określenie charakterystycznych dla życia muzycznego w Polsce tendencji repertuarowych w zakresie muzyki francuskiej, 4) scharakteryzowanie właściwych polskiej kulturze przejawów popularności muzyki francuskiej i wiedzy na jej temat oraz form ich upowszechniania, które świadczą o stopniu intensywności recepcji, jej kontekstach kulturowych i zasięgu społecznym. Wyniki realizacji tych zadań przedstawiam w niniejszej książce. Jest to pierwszy, niezbędny etap badań, który umożliwi przeprowadzenie pełnej charakterystyki sposobów i procesów recepcji muzyki francuskiej w Polsce w II połowie XIX wieku.

(fragment wstępu książki)