Podaj swój adres e-mail, jeżeli chcesz otrzymywać informacje o nowościach i promocjach.
Joanna Miklaszewska: Opera społeczno-polityczna w muzyce amerykańskiej XX wieku
Opis
Opera przeżywa rozkwit na przełomie XX i XXI wieku. Do ożywienia zainteresowania tym niezwykle atrakcyjnym dla widzów gatunkiem muzyki scenicznej przyczynili się w dużej mierze kompozytorzy amerykańscy tworzący w drugiej połowie XX wieku: Philip Glass, John Adams i Steve Reich. Duże znaczenie w amerykańskiej twórczości operowej mają dzieła sięgające po współczesną tematykę polityczną, wśród których wielką popularnością cieszy się zwłaszcza Nixon w Chinach Johna Adamsa. Wątek polityczny pojawia się również w wideooperze Steve’a Reicha The Cave, przedstawiającej reprezentantów różnych narodów: Żydów, Palestyńczyków oraz Amerykanów. Ważną operą społeczno-polityczną jest także Satyagraha Philipa Glassa. Wszystkie te trzy opery współtworzą paradygmat współczesnej opery amerykańskiej o tematyce politycznej z typową dlań różnorodnością gatunków muzycznych, reprezentując nowe rodzaje muzyki scenicznej (dokumentalny utwór sceniczny o aktualnej treści, wideoopera oraz opera portretowa).
(…)
Analizowane w monografii opery stanowią przełom w dwudziestowiecznej społeczno-politycznej operze amerykańskiej. Niniejsza praca stanowi próbę uzasadnienia tej tezy. W szczególności na ten przełomowy charakter składają się trzy dokonania. Pierwszym z nich jest odnowienie współczesnej opery poprzez stworzenie wideoopery – nowego gatunku muzycznego, mającego charakter dzieła dokumentalnego, zakorzenionego w tradycji muzyki konkretnej i w zjawisku określanym w sztuce współczesnej jako ready-made object. Wideoopera jest utrzymana w poetyce widowiska multimedialnego, z wpływami teledysku, całkowicie odrywa się od tradycji muzyki operowej i włoskiego belcanta, a reprezentują ją utwory Steve’a Reicha. Drugim istotnym dokonaniem jest reforma gatunku opery, którą wprowadził w swojej twórczości John Adams. Ustalił on nowy typ opery: operę o tematyce związanej ze współczesnymi wydarzeniami, ukazanymi z dokumentalną wiernością, lecz jako dzieło muzyczne głęboko tkwiącą w tradycji włoskich i francuskich oper Verdiego i Gounoda: melodyjnych, wykorzystujących skład wielkiej orkiestry symfonicznej oraz takie komponenty formy operowej, jak aria, chór czy wstawka baletowa. Trzecią przełomową cechą jest wprowadzenie – w dziełach Philipa Glassa – nowego gatunku muzycznego: opery „portretowej” (a portrait opera), odmiany opery historycznej, ukazującej wielką postać historyczną (np. Albert Einstein, Mohandas Karamchand Gandhi, faraon Echnaton, Johannes Kepler) o silnej osobowości, której dokonania ze szczególną siłą oddziałały na społeczeństwo. Ze względu na to, że niniejsza praca jest rozprawą o charakterze muzykologicznym, opisującą przede wszystkim cechy muzyczne analizowanych dzieł, kwestie socjologiczne i polityczne (w tym temat związków muzyki z polityką) nie są w niej szerzej omawiane.
(fragment Wstępu)
Pliki do pobrania:
Dane techniczne
Rok wydania | 2015 |
Liczba stron | 258 |
Format / Oprawa | B5 / miękka |
ISBN | 978-83-7099-203-3 |
Język publikacji | polski |
Waga | 0,550 kg |