Polecane produkty

Seria "Jazz w kulturze polskiej" pod redakcją Rafała Ciesielskiego została zainicjowana w 2014 roku. Prace zamieszczone w niniejszym tomie układają się w kilka obszarów. Reprezentowane jest więc spojrzenie na twórczość jazzową: w artykułach Marcina Olesia (sylwetka Andrzeja Przybielskiego) i Julii Rosińskiej-Kopali (o fenomenie Novi Singers). Z kolei podjęte zostało tropienie wątków jazzowych w materii innych sztuk: w odniesieniu do tekstów poetyckich przez Katarzynę Kucię-Kuśmierską (u Ewy Lipskiej), Aleksandrę Reimann-Czajkowską (u Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej) i Katarzynę Ciemierę (u Anny Świerszczyńskiej), zaś na gruncie filmu przez Andrzeja Winiszewskiego. Na obszar recepcyjny składają się wypowiedzi Rafała Ciesielskiego (postrzeganie jazzu w ujęciach leksykalnych do roku 1939), Krzysztofa Niźnika (definiowanie jazzu w piśmiennictwie muzycznym), Macieja Sawczuka (jazz w rozumieniu słuchaczy festiwalowych) i Ayi Al Azab-Ruszowskiej (kwestia natury recepcji jazzu i bluesa). Zagadnienia edukacji jazzowej w odniesieniu do improwizacji podjęli: Stanisław Danielewicz i Stanisław Halat. Tom dopełniają teksty Katarzyny Stroińskiej-Sierant (o tożsamości dzieła jazzowego), Katarzyny Smyk (o tytułach kompozycji jazzowych) i Artura Trudzika (o biuletynach festiwalowych PSJ). Ujęcia te pokazują, ku jak licznym i zróżnicowanym obszarom prowadziły jazzowe tropy, a w których to obszarach mogą one stawać się przedmiotem interdyscyplinarnych poczynań i ustaleń badawczych [ze wstępu Rafała Ciesielskiego]

Msza prezentowana w niniejszej edycji jest jednym z najlepszych zachowanych utworów czerwińskiego twórcy. Jest to utwór bardzo rozbudowany, zawarty w 1559 taktach i zawierający wszystkie tradycyjnie opracowane muzycznie części liturgii mszalnej. Wzorem popularnych zwłaszcza w połowie XVIII wieku tzw. mszy kantatowych poszczególne ustępy kompozytor wydzielił w sposób kontrastujący pod względem przede wszystkim metrum i tempa.

The Mass presented in this edition is one of the most advanced surviving works by Milwid. It is an elaborate composition, 1559 bars long, and consisting of all the parts of the Mass liturgy that were traditionally set to music. Following the example of the so-called cantata masses, popular especially in the mid-18th century, the composer divided the individual sections in a way that contrasted primarily in terms of metre and tempo.

Władysław Leszczyński OSPPE (1616–1680) był organistą, kompozytorem i kapelmistrzem w jednym z najważniejszych ośrodków religijnych, kulturalnych i muzycznych dawnej Rzeczpospolitej – klasztorze oo. Paulinów na Jasnej Górze. Choć za życia był on szeroko znany i bardzo ceniony, do niedawna żadna z jego kompozycji nie została wydana drukiem. Publikacja przygotowana przez dra Macieja Jochymczyka zawiera edycję krytyczną wszystkich zachowanych kompletnie utworów o. Władysława Leszczyńskiego (Ave maris stella, Dixit Dominus, Mandatum novum, Missa cum Credo per octavas, Missa per octavas, Sanctorum meritis) poprzedzoną obszernym wstępem przedstawiającym najświeższe dane dotyczące biografii i twórczości kompozytora.

Nazwisko Aldebranda Subissatiego nie występuje w żadnych czołowych leksykonach i encyklopediach muzycznych. Gdyby nie szczęśliwie zachowany rękopis jego sonat skrzypcowych, uległoby on...

Also contens: Giovanni Francesco Anerio - Antifonae The name of Aldebrando Subissati does not appear in any of the leading music lexicons or encyclopedias. If it hadn't been for the fortunate survival of a manuscript of his violin sonatas, it would n... 

Treść książki skoncentrowana jest na dwóch komplementarnych nurtach tematycznych: dziele Zbigniewa Bargielskiego i wątkach biograficznych (tych przede wszystkim, które łączą się z twórczością i jej recepcją), z uwzględnieniem kontekstu kulturowego, umożliwiającego zrozumienie sytuacji twórcy w splocie rozmaitych uwarunkowań.

Tematyka biograficzna, stawiająca sobie za cel chronologiczne uchwycenie wydarzeń życia kompozytora w kolejnych jego etapach, wypełnia początkowe paragrafy rozdziałów: Zakorzenienie, Studia muzyczne, Pobyt w Austrii i Powrót do Polski, stanowiąc wprowadzenie do rozważań ukierunkowanych na charakterystykę kompozycji przypisanych danemu etapowi życia i przyporządkowanych poszczególnym gatunkom, z których żaden nie został pominięty. Dzieło zatem jawi się ostatecznie jako główny przedmiot uwagi w tej książce.

O doborze przedstawianych w poszczególnych rozdziałach utworów zadecydowało kilka kryteriów: ich ranga w kompozytorskim dorobku Bargielskiego, reprezentatywność proponowanych rozwiązań kompozytorskich, rzutujących na dobór zagadnień, np. z obszaru stylistyczno-estetycznych transformacji języka muzycznego czy elementów constans tegoż. Istotnym kryterium było również przyjęte w pracy założenie zaprezentowania utworów gatunkowo różnorodnych. W omówieniach kompozycji w ramach gatunków utrzymany został porządek chronologiczny.

Oprócz rozdziałów I–IV, w których elementy biograficzne łączą się z charakterystyką twórczości oraz jej recepcją w Austrii i w Polsce, książka zawiera dwa kolejne rozdziały, z których V stanowi próbę syntetycznego ujęcia idiomatycznych cech języka muzycznego Zbigniewa Bargielskiego, zaś w rozdziale VI zebrane zostały refleksje osób, z którymi w większości, oprócz zawodowych, połączyły Bargielskiego więzy wieloletniej przyjaźni.

Książkę dopełniają Aneksy. Pierwszy z nich jest spisem kompozycji uwzględniającym, oprócz tytułu i obsady, datę powstania (także rewizji) dzieła i informację o wydaniu. Aneks drugi zawiera wybór wierszy Zbigniewa Bargielskiego z krótką charakterystyką tego nurtu twórczości, Aneks trzeci prezentuje wybrane fragmenty tekstów publicystycznych Bargielskiego również z krótkim wprowadzeniem do tej sfery aktywności kompozytora. W Aneksie czwartym znajdują się teksty słowne wykorzystane w dwóch przedstawionych w książce dziełach: Sonnenlieder i Im Niemandsland, a w Aneksie V wykaz filmów i sztuk teatralnych z muzyką Zbigniewa Bargielskiego.

(Fragmenty Wstępu książki)

Muzyka i taniec wydają się immamentnie złączone z kulturą Romów, która – od stuleci – stanowi jednocześnie jeden z głównych impulsów do przemian i rozwoju muzyki artystycznej tworzonej przez profesjonalnych i półamatorskich kompozytorów. W Europie zależność ta zarysowała się szczególnie mocno, zwłaszcza w wieku XIX. Książka opisuje fenomen popularności romskich kapel muzycznych w Europie, szczególnie środkowej, oraz ich udział w popularyzacji najważniejszych w XIX wieku tańców. Szczególną uwagę autorzy książki poświęcają czardaszowi, walcowi, polce i marszowi. W książce opublikowane są po cztery kompozycje reprezentujące każdy z tych tańców i wskazujące w swych tytułach romskie inspiracje.