Poprzez epoki

Robert Anderson studied Classics and Egyptology at Cambridge, England. During his time there the library of the music department was next door to that of Egyptology. This involved much lingering in the former and slow progress towards the latter. Eventually the music librarian, who was a good friend of the founder and editor of Record News, claimed that this visitor from other disciplines knew more about Bach than anyone else he had come across in Cambridge, where he had also started conducting. The result was a suggestion that he might like to review for the magazine, and possibly become its assistant editor. The offer proved timely, as Coptic research had just reached a natural conclusion, with translation into English of the life and writings of the Egyptian monk, St. Shenoute, a project since published.

The title of this book comes from ancient Egypt. Much advice for the New Kingdom schoolboy has survived. He was recommended above all to set his heart on books (or rather papyrus rolls). Alternatives were dismal. He might take to wine, women, and song, beating time on his paunch, tumbling finally into the gutter.

Wielokrotnie wznawiany w krajach anglojęzycznych Przewodnik po analizie muzycznej Nicholasa Cooka prezentuje kluczowe wiadomości na temat klasycznych już dla XX wieku metod analitycznych i na polskim gruncie jest pierwszym tego typu kompleksowym ujęciem. Po zwięzłym przedstawieniu tak zwanych „tradycyjnych” metod analizy formy i harmoniki, stanowiących punkt odniesienia dla porównań, autor omówił w sposób teoretyczno-krytyczny, a także na konkretnych przykładach, wszystkie ważniejsze metody analityczne II połowy XX wieku...

Książka powstała jako owoc II Konferencji "Muzyka w Kulturze Europejskiej", która odbyłą się w dniach 17–19 września 2007 roku w Muzeum-Zamku w Łańcucie, zorganizowanej pod hasłem "Zbiory europejskiej kultury muzycznej w bibliotekach i archiwach w Po...

Autor w zwartej formie ukazuje czytelnikowi pełny obraz dziejów estetyki muzycznej od głębokiej starożytności do czasów najnowszych. Książka prezentuje cenną panoramę poglądów estetycznych w odniesieniu do muzyki w kolejnych epokach historycznych. Or...

Praca stanowi próbę zarysowania syntetycznego obrazu historii muzyki w staniąteckim klasztorze w oparciu o analizę materiału źródłowego dostępnego w bogatym archiwum panien benedyktynek w Saniątkach.

W listopadzie 1911 roku Zdzisław Jachimecki założył pierwsze na ziemiach polskich seminarium muzykologiczne w Uniwersytecie Jagiellońskim. Kronika stuletniej działalności muzykologii krakowskiej, artykuły pióra jej pierwszych mistrzów i uczniów oraz jej pracowników w 2011 roku tworzą jubileuszowy almanach.

Księga pamiątkowa dedykowana Profesorowi Piotrowi Poźniakowi w 70. rocznicę urodzin

Księga pamiątkowa dedykowana Profesor Małgorzacie Woźnej-Stankiewicz zawiera ponad trzydzieści artykułów naukowych dedykowanych Jubilatce, napisanych przez jej przyjaciół i uczniów - grupę wybitnych muzykologów polskich, włoskich, niemieckich i ukraińskich. Artykuły ujęte są w grupy tematyczne obejmujące (1) myśl o muzyce i idee estetyczne, (2) odtwarzanie przeszłości muzycznej, (3) postacie kompozytorów XIX i XX wieku, (4) kulturę muzyczną XIX i XX wieku oraz (5) dzieje muzykologii. Publikacja zawiera też biografię naukową Jubilatki, bibliografię jej prac oraz spis prac licencjackich, magisterskich i doktorskich napisanych pod jej kierownictwem naukowym.

Czym jest rapsodia? Jak ją postrzegano, jak o niej pisano na przestrzeni dziejów? W jaki sposób ją definiowano? Czym się wyróżnia, co stanowi jej kwintesencję? I dlaczego wciąż warto o rapsodii mówić, badać meandry jej przeszłości, spekulować na temat jej przyszłości oraz zgłębiać tajniki jej niezaprzeczalnego czaru: uroku zaklętego w specyficznym ‘rapsodycznym’ – porównywalnym z ‘cygańskim’ – charakterze?

Podręcznik do nauki czytania partytur z elementami edytorstwa muzycznego został zaprojektowany jako koherentna całość. Kierowany jest w pierwszej kolejności do studentów, ale także wykładowców, którzy będą mogli korzystać z niego podczas zajęć prowadzonych w instytucjach akademickich (np. w instytutach muzykologicznych i w akademiach muzycznych) czy w szkołach muzycznych. Podręcznik ten może być także polecany do pracy samodzielnej, prowadzi bowiem uczących się krok po kroku, przybliżając im podstawowe, a w dalszej kolejności coraz bardziej skomplikowane zagadnienia z zakresu edytorstwa muzycznego, by następnie w przystępny sposób zaznajomić ich z tajnikami odczytywania partytur.

Niniejsza rozprawa została zainspirowana jubileuszem 100-lecia Akademii Muzycznej w Krakowie, uroczyście obchodzonym w 1988 roku. Z tej to okazji wydawało się autorowi rzeczą ze wszech miar celową podjęcie próby naszkicowania dziejów nauczania muzyki...

Od pierwszego wydania ABC historii muzyki minęło ponad 20 lat. Dla historii – w tym także dla dziejów muzyki – to czas obfitujący w wiele różnorodnych treści ważnych odnotowania. Pojawia się nowa generacja kompozytorów, powstają wybitne utwory, nowi odbiorcy mają współczesne (często nowe, świeże) spojrzenie na formę, treść i wykonawstwo dzieła muzycznego, wreszcie estetykę muzyczną, pozostającą jak zawsze w ścisłym związku z innymi obszarami sztuki i pojmowaniem piękna w danym czasie.
Teraźniejszość buduje historię najnowszą, a dzieje przeszłe – pozornie zamknięte w minionych stuleciach – ciągle wypełnia i wzbogaca. Ożywione zainteresowanie muzyką dawną przejawia się w nieustających badaniach naukowych i analizach porównawczych repertuaru muzycznego. Rezultatem tych działań są nowo odkryte kompozycje, czasem nieznani wcześniej kompozytorzy, wiedza na temat stylów i warunków tworzenia w różnych momentach dziejowych. Historia muzyki pozostaje wciąż ważnym przedmiotem towarzyszącym kształceniu instrumentalistów i wokalistów. W naturalny sposób dotyka też problematyki form muzycznych, harmonii, instrumentoznawstwa, czyniąc obraz muzyki możliwie najpełniejszym.
Wspomniane minione dwie dekady to dla mnie dalszy, bardzo intensywny czas praktyki w zawodzie. Z myślą przede wszystkim o uczniach ponadpodstawowych szkół muzycznych różnego typu, ale także o wszystkich zainteresowanych historią muzyki proponuję drugie – nieco zmienione wydanie ABC historii muzyki. Dla większej wygody korzystania z podręcznika materiał podzielony został na trzy części obejmujące kolejno:

część 1 – starożytność, średniowiecze, renesans,
część 2 – barok, klasycyzm,
część 3 – romantyzm, XX wiek, muzyka najnowsza.

Podział ten pozwala również na wprowadzenie uzupełnień i dodatkowych treści, co nie byłoby możliwe (z uwagi na objętość) w przypadku pozycji jednoczęściowej. Tematem wciąż otwartym, bo wymagającym pewnego dystansu czasowego i precyzyjnego usystematyzowania wielu nowych zjawisk, pozostaje muzyka XX i XXI wieku. Ten niezwykle bogaty okres w historii muzyki stanowi materiał na osobną, obszerną publikację, tymczasem w niniejszej książce musi być jedynie jej fragmentem. Ograniczenie się do omówienia kluczowych zagadnień i twórczości jedynie pewnej grupy kompozytorów współczesnych to oczywiście pewien wybór, a wszystkie wybory obarczone są subiektywizmem autora. Tu więc szczególnie otwiera się dla nauczycieli pole do indywidualnego poszerzania w pracy z uczniami zakresu proponowanych w podręczniku tematów.

(fragment przedmowy Autorki)

Od pierwszego wydania ABC historii muzyki minęło ponad 20 lat. Dla historii – w tym także dla dziejów muzyki – to czas obfitujący w wiele różnorodnych treści ważnych odnotowania. Pojawia się nowa generacja kompozytorów, powstają wybitne utwory, nowi odbiorcy mają współczesne (często nowe, świeże) spojrzenie na formę, treść i wykonawstwo dzieła muzycznego, wreszcie estetykę muzyczną, pozostającą jak zawsze w ścisłym związku z innymi obszarami sztuki i pojmowaniem piękna w danym czasie.
Teraźniejszość buduje historię najnowszą, a dzieje przeszłe – pozornie zamknięte w minionych stuleciach – ciągle wypełnia i wzbogaca. Ożywione zainteresowanie muzyką dawną przejawia się w nieustających badaniach naukowych i analizach porównawczych repertuaru muzycznego. Rezultatem tych działań są nowo odkryte kompozycje, czasem nieznani wcześniej kompozytorzy, wiedza na temat stylów i warunków tworzenia w różnych momentach dziejowych. Historia muzyki pozostaje wciąż ważnym przedmiotem towarzyszącym kształceniu instrumentalistów i wokalistów. W naturalny sposób dotyka też problematyki form muzycznych, harmonii, instrumentoznawstwa, czyniąc obraz muzyki możliwie najpełniejszym.
Wspomniane minione dwie dekady to dla mnie dalszy, bardzo intensywny czas praktyki w zawodzie. Z myślą przede wszystkim o uczniach ponadpodstawowych szkół muzycznych różnego typu, ale także o wszystkich zainteresowanych historią muzyki proponuję drugie – nieco zmienione wydanie ABC historii muzyki. Dla większej wygody korzystania z podręcznika materiał podzielony został na trzy części obejmujące kolejno:

część 1 – starożytność, średniowiecze, renesans,
część 2 – barok, klasycyzm,
część 3 – romantyzm, XX wiek, muzyka najnowsza.

Podział ten pozwala również na wprowadzenie uzupełnień i dodatkowych treści, co nie byłoby możliwe (z uwagi na objętość) w przypadku pozycji jednoczęściowej. Tematem wciąż otwartym, bo wymagającym pewnego dystansu czasowego i precyzyjnego usystematyzowania wielu nowych zjawisk, pozostaje muzyka XX i XXI wieku. Ten niezwykle bogaty okres w historii muzyki stanowi materiał na osobną, obszerną publikację, tymczasem w niniejszej książce musi być jedynie jej fragmentem. Ograniczenie się do omówienia kluczowych zagadnień i twórczości jedynie pewnej grupy kompozytorów współczesnych to oczywiście pewien wybór, a wszystkie wybory obarczone są subiektywizmem autora. Tu więc szczególnie otwiera się dla nauczycieli pole do indywidualnego poszerzania w pracy z uczniami zakresu proponowanych w podręczniku tematów.

(fragment przedmowy Autorki)

Centralną część książki zajmują rozważania dotyczące życia muzycznego klasztorów dominikańskich posiadających kapele: w Gidlach, Borku Starym, Dzikowie i Lwowie. Zaprezentowano jednak także sposób funkcjonowania muzyki (przede wszystkim wokalno-instrumentalnej) w konwentach nieutrzymujących własnych zespołów muzycznych, czego dokonano na wybranych, ale reprezentatywnych przykładach.

Muzykologia jako dyscyplina uniwersytecka na ziemiach polskich liczy sobie już ponad sto lat. Jej początki sięgają roku 1911, gdy pierwsze seminarium muzykologiczne poprowadził na Uniwersytecie Jagiellońskim początkujący wówczas badacz — Zdzisław Jachimecki. Wkrótce potem podobnego zadania podjął się na Uniwersytecie im. Jana Kazimierza we Lwowie Adolf Chybiński, a na początku lat dwudziestych, na Uniwersytecie Poznańskim — Łucjan Kamieński.